Karışık Tost

Yazmak isterdi parmaklarım hep. Anfide istatistik dersinde tahta sıranın üstüne 0,5 kalem ucuyla kazıdığım 4 kıta , şiir hikaye arası cümleler dizisi, oturabildiğimde aynı sıraya, bir dönem boyu mutlu etmişti beni, sanırım gururla karışık bir duyguydu bu. Sonraki dönemlerde kaybettim sıramı, özledim. Pişmanlıklarımdan biri oldu sıradakini kağıda dökmemem. Pişmanlıklarımdan özlediklerimden biri oldu.

Kendime yazdım hep. Ben o yüzden rahattım, nedensiz sansürlerden, duygusal efendilikten, imla hatalarıyla mücadeleden kurtulma yoluydu tabiki bu. Buradada aynen böyle olucak. Amfideki o sıra, buğulu yurt camı, bu blog olucak artık. Belkilerden yola çıkmış yazılar dizisi olucak belki, belkide ilk yazım, son olucak. Ama belliki belkileri çok olucak......